Stel, in 2 weken speel je 4 wedstrijden en je pakt daarnaast ook nog een training mee. Ben je dan dat volleybal niet helemaal zat? Heren 3 ging het testen en kwam erachter dat volleybal meer is dan alleen een balletje slaan.
We begonnen onze eerste wedstrijd van het jaar met het doel om een ronde verder te komen in het bekertoernooi. Het warmlopen en inspelen ging al lekker. En na het eerste fluitsignaal werden we finaal afgedroogd. Door een recreantenteam. Goed begin voor een reeks dit. Nou ja, flink wat biertjes en snel vergeten!
Oké. Volgende wedstrijd. Uit tegen Werkhoven, de nummer 1. Best belangrijk als je kampioen wil worden. We reden allemaal naar De Achterdijk 84c. Ook Reijer tikte dat adres in, maar alleen niet de Achterdijk in Werkhoven. Maar van een plaats 45 minuten bij Werkhoven vandaan. Gelukkig liep de wedstrijd daarvoor precies 45 minuten uit! Lucky basterds. De wedstrijd werd met 1-3 gewonnen. Best lekker natuurlijk. Behalve dat onze Zwitserse ‘Mad Dog’ Matthias vol met z’n knie tegen een paal aan vloog. Supporter Dani kon hem gelukkig afvoeren naar het ziekenhuis. Echt genieten van de overwinning was er niet bij.
Maar terugkomend op de vraag waarom volleybal toch zo leuk is. Dat had te maken met de biertjes na de wedstrijd. Niet om onszelf gelijk als bierteam te bestempelen. Om te begrijpen waarom bier na de wedstrijd zo belangrijk voor ons is, schets ik even een beeld van de kantine van Werkhoven. Dat zijn twee banken tegenover elkaar waar het team en de tegenstander beide op zitten. Biertjes turf je op een briefje en in het team van Werkhoven zit een kaasboer, die zorgt voor flinke schalen met kaas. Alle ingrediënten voor een gezellige borrel na de match. En gezellig is het altijd. Ook deze keer. Beter dan thuis Netflix aanzetten? Zekers! Reden 1 waarom volleybal ons zoveel plezier geeft.
Reden 2 was de thuiswedstrijd tegen datzelfde Werkhoven. Op deze woensdag waren we uitgeweken naar een klein zaaltje met ongelofelijk weinig ambiance. De wedstrijd was dit keer iets minder spannend. Een snelle 4-0! Voor ons, dus helemaal goed. Voor na de wedstrijd hadden we bij de supermarkt bier geregeld en, als alternatief voor de kaas, ook wat focking worst. De beheerder zag zichzelf al vroeg naar huis gaan om Neflix op te zetten, dus het werden een paar snelle slokken. Dit bier was trouwens niet reden 2. Reden 2 was het pakket speciaalbiertjes dat Werkhoven had gekocht voor Matthias, die dus de wedstrijd daarvoor tegen de paal was geklapt. Als beterschapswens een verzameling bier. Hoe tof is dat! En nee, we zijn echt meer dan alleen een bierteam.
Conclusie en het antwoord waarom we met z’n allen nog volleyballen. Niet alleen dat spelletje. Maar juist dat biertje na de wedstrijd en de vele biertjes daarna. Lachen om het richtingsgevoel van Reijer. En een overvolle groepsapp met video’s waarvan je hoopt dat je kinderen ze niet openen. Allemaal niet de reden dat we ooit zijn gaan volleyballen, maar wel de reden dat we dat nog steeds doen.
De laatste wedstrijd van de vier wonnen we trouwens ook. 3-2 tegen een directe concurrent. Ook wel lekker. En staan we dan nu wel op de 1e plek? Nee, dat niet. Want we hebben nog steeds twee wedstrijden minder gespeeld dan de nummer 1. Ja echt! Pas als we dit jaar 3 wedstrijden in de week zouden spelen, hadden er evenveel wedstrijden op de teller gestaan. Hopelijk is het een kwestie van tijd en kunnen we in de zomer flink wat biertjes openen om te proosten op het kampioenschap. En nee! We zijn geen bierteam. We houden er gewoon van.
Remco (H3)