Door: Henri (H2)
Daar zit je dan maandagavond eindelijk relaxed op de bank. De kleine man net naar bed en erg veel zin om Voetbal Inside te gaan kijken. Voor degenen die het programma niet kennen: een praatprogramma over voetbal, waarbij Johan Derksen, René van der Gijp, Wilfred Genée en een gast (vaak Hans Kraaij junior die houdt van gooien met jasjes, Jan ‘bamihap’ Boskamp of Wim ‘snuifje’ Kieft) praten over de beslommeringen in de voetbalwereld zoals je dat doet in een voetbalkantine.
Bijna acht uur, nog een half uurtje en dan gaat het beginnen. Ineens word ik erop geattendeerd dat het Nederlands dames volleybalteam haar laatste poulewedstrijd moet spelen tegen Italië (onder andere door een Facebookbericht van Bas en Matthijs die er in Apeldoorn bij zijn). Het is weliswaar niet live te volgen op televisie, maar wel via de NOS livestream. Daar gaat mijn wekelijkse Voetbal Inside avondje denk ik. Al denkend twijfel ik wat te doen, kijken naar een paar oude heren, al discussiërend (of wat daar voor door moet gaan) over voetbal, of naar een aantal dames die volleybal op topniveau spelen. Ja, als je dit zo leest lijkt de keuze gemakkelijk, maar het is wel mijn wekelijkse avondje Voetbal Inside!
Ik ben toch voor de dames gezwicht. De Ipad ging aan en de NOS livestream speelden we af op de TV. Best prima beeld eigenlijk. Punt voor punt begin ik steeds meer geboeid te raken door het goede spel van de dames. Het ene blok na het andere wordt gemaakt. En zelfs de 2,02 meter lange Italiaanse Diouf ramt de ballen in het Nederlandse blok (vooral van Steenbergen). Ook Dijkema viel me op met haar perfecte sets naar Slöetjes. De laatste dame had ik eigenlijk nog nooit aan het werk gezien. Meestal stonden Flier of Pietersen op haar plaats.
De commentator wist te vertellen dat ze tegen Polen een set aan punten had binnengeslagen voor Oranje. Ook tegen Italië was ze weer op dreef. Het Italiaanse blok kreeg geen vat op Sloëtjes. En zo ging het eigenlijk de eerste en tweede set door. In de derde set werd het nog spannend, maar ook daar trok Oranje aan het langste eind. Met name door een goede invalbeurt van Plak, die de bal een aantal maal onberispelijk binnen timmerde.
En zo zat ik, verbaasd maar trots, op de bank. Een afgetekende 3-0 zege op Italië! Ongelofelijk. Of toch niet…. de Italiaanse coach vraagt nog een challenge aan. Hij had deze mogelijkheid nog, dus ik had het waarschijnlijk ook gedaan als laatste redmiddel, maar het getuigde niet van erg veel sportiviteit. Dat vond bondscoach Guidetti waarschijnlijk ook, want hij vloog zijn Italiaanse collega bijna aan. Eind goed al goed, want de challenge haalde het niet en de afgetekende 3-0 stond op het scorebord. Wat een prestatie! Eerste in de poule en geplaatst voor de kwartfinales.
Toch blij dat ik niet naar het voetbalpraatprogramma heb gekeken, maar live onze dames een mooie 3-0 overwinning heb zien behalen. Achteraf was een bezoekje aan Apeldoorn ook zeker de moeite waard geweest. Bas en Matthijs zullen dat kunnen beamen. Ach, gelukkig had ik het programma Derksen & … nog. Een programma waarin Johan Derksen in iedere aflevering een andere grootheid uit de voetbalwereld interviewt. Dankzij de snelle overwinning van de dames kon ik dat nog zien. Tijdens het schrijven van dit stukje weet ik eigenlijk niet eens meer wie hij die uitzending had. Waarschijnlijk omdat de prachtige overwinning van de dames tijdens die uitzending nog in mijn hoofd zat.