Door Wendy
Sta je lekker pullen bier achterover te gieten op het eerste Majellafeest van het seizoen, word je het volgende gevraagd: “Jij vindt het vast leuk om wat voor de Varia te gaan schrijven!!”
Als dat nu wordt gevraagd vóór het feest of als het feest nog maar net begint… Maar nee, die vraag komt op het moment dat je niet meer weet hoeveel worstjes je hebt gegeten, terwijl je je net bedenkt dat je niet van worst houdt (wel van Conchita Wurst natuurlijk!).
Op hetzelfde moment sta je te bedenken dat het toch wel van groot belang is dat we voortaan altijd uit een pul moeten drinken. Niet alleen om de armspieren te trainen, maar ook omdat men dan wat langer in de kantine blijft. En dat is dan weer goed voor de Majella-spirit. Of zoals door Coen in de vorige Varia werd geschreven: ‘Jong, wild en ongeremd!’
De vraag is echter; hoe houden we die pullen bier erin? Hoe houden we de Majellanen op hun honk? Hoe houden we de passie erin? Dreigen helpt niet, dat heb ik al geprobeerd: “als je nu niet een biertje komt doen dan loop ik over naar VVU!” Als reactie kreeg ik; “Haha, grapjas..!”
Bitterballen aanbieden is een geweldig idee, al zeg ik het zelf. Na het sporten vinden we allemaal dat we bitterballen hebben verdiend! Maar als ik dan in mijn portomonix kijk, besef ik dat bitterballen voor heel Majella niet in het budget passen. Laat staan elke week…
Nee, het echte clubgevoel, de échte passie van de Majellaan: komt van binnen. Dat voel je, dat merk je, dat kriebelt, hell; dat snuif je. We kennen allemaal dat gevoel van de warme bank op dinsdagavond. Je wil er niet vanaf om fanatiek te gaan moeten doen in de sportzaal. Of op vrijdagavond na je werk; gauw een salade naar binnen proppen en door naar een wedstrijd. Maar als we daar eigenlijk geen zin in hebben, als we eigenlijk moe zijn en liever op de bank zitten; waarom doen we het dan?
Precies, dat bedoel ik. Dát is waarom we het doen; het gevoel van je sportschoenen precies strak genoeg om je voeten. Je kniebeschermers omhoog die eigenlijk hun beste tijd hebben gehad. De geur van de sportzaal. Je teamgenootjes die altijd blij lijken te zijn dat je er weer bent. En bovenal het gevoel van dé perfecte pass, set-up, aanval of blokkering. Oftewel, het gevoel dat je thuis bent.
Dát is de passie van de Majellaan. Daar helpt geen bierpul, bitterbal of bedreiging tegen. Dat heb je, of dat heb je niet. En heel eerlijk gezegd, vind ik de mensen die het niet hebben een beetje zielig. Die missen namelijk de passie van de Majellaan.